viernes, 30 de septiembre de 2022
Articulación
Mi rodilla no dio más de sí, si no fue por rogarte.
Juras, ha roto de querer saltar alto o alcanzar(te).
Yo sé que en Oz no hay arma grata:
tuve que hacerlo por haberme desplumado, figura profana en falsa plata
y sin soporte claro; maniatada antes y ahora también ando sin patas.
Cometa
Arde el deseo de volver a verte y ni el océano sofoca ganas.
Intento apagarlo a solas, o con tu ayuda, para salvar con agua escasa.
¿Crees que hay que echar más gotas o esperar al alba, que bajes del cielo a volarnos entre estatuas?
Estampida de cometas que en respuestas tú adelantas.
viernes, 23 de septiembre de 2022
Fobia social [galego]
Son consciente e estou agradecida polas persoas de valor que hai na miña vida, iso non cambia, pero teño fobia social.
Non me victimizo; sei que é a miña loita e que en parte logro por momentos poñer unha especie de barreira (que non máscara) desde a que logro unha conducta bastante serea, ás veces con naturalidade e outras veces con ese pánico saboteando mentres o corpo segue a cumplir co libreto na medida do que quede capaz.
Entendo que é difícil de comprender para quen non o vive así, isto combinado co caractér solitario, que me empurra por obriga a illarme de cando en cando para soportar o mundo emocional e atopar os sentidos intrínsecos.
A cotío, o simple feito de facer un plan sinxelo (pero social), se resulta nun momento especialmente sensible, pode supoñer días de preocupación, boicot e ansiedade constante.
O que ocorre é que, mesmo así, e intercalando con esta imperativa necesidade de pregarme en min mesma, tamén é reconfortante volver ahí fóra a superar esas pequenas cousas ás que despois de freitas só queda quitarlles importancia, ou, como parte do mesmo problema, rumiar en angustia por vivir unha vez máis unha experiencia interna de inadecuación con traxe de impostora.
miércoles, 21 de septiembre de 2022
Atesoro
Atesoro, cuído, momento que se nos dio: tu rostro entre mis manos.
Nada alrededor y todo en ti.
Lloviéndote cabello: encontrados brillo, mirada y rojo carmesí.
martes, 13 de septiembre de 2022
Llamada
El ruído no quita vacío y la compasión no quita el drama, por eso me es más cómodo lo esquivo sin intentar en bucle una llamada.
Silencio... del que tanto hablo.
Matriz yerma
El cambio vendrá antes de lo previsto: pronosticable pero anticipado; si bien no es drama ni hay miedo y cada vez estoy menos lista y no quiero ser más esa muchacha de feria: libre de alguna manera y sin lugar de regreso.
Si bien hay cabañas y campañas donde vaya, semeja lejano el "junto a la hoguera".
En ausencia de calor, se desparrama el plasma (sin recipiente), la roca dura, matriz yerma sin simiente.
Vacío
De nuevo se cuentan necrológicas para estadística de lo que ya no hay remedio.
Y de nuevo me siento en serio embalsamada como si el supuesto, de inspiración pasada, surtiera efecto.
Y de nuevo me entrego a la vida; cuerpo muerto, y que alce lo que a golpes no muevo.
Quita el aire que haya en medio, que por una vez algún vacío va a ser bueno
lunes, 5 de septiembre de 2022
Pigmalión
Pigmalión está dormido: hagámoslo saber.
Pigmalión no sueña: sólo duerme; es sonámbulo y sólo duerme y no despierta.
Pigmalión ronca, ronca pero no sueña; no sueña pero duerme. Se levanta y se acuesta dormido siempre.
Pigmalión está cansado. Duerme acostado, levantado, duerme y ronca pero duerme y no sueña.
Duerme-ronca, ronca-acuesta, acuesta-levanta, levanta-duerme: sin soñar siempre.
Swords into plowshares
Guardarse sin esconderse y labrar para florecer. Cuidarse del parásito y reunir "anacos" sueltos para el bello (y ya famoso) collage.
Entretanto no entender el por qué del intelecto sometido a lo absurdo o por qué propaganda al sexo frívolo.
Suscribirse a:
Comentarios (Atom)
