martes, 8 de diciembre de 2020

Carta a ex terapeuta


Gracias a no haber dado importancia a su último discurso, el cual ni comprendía mi contexto actual ni real y carecía de empatía hacia mi, estoy saliendo adelante con unas circunstancias casi imposibles.
De haberle hecho más caso, el malestar que sus palabras me causaron en su momento hubiera sido la gota para colmar aquélla situación límite y repentina, sobretodo porque yo suelo ser la primera y más dura crítica de mi misma.




Estoy muy orgullosa de mi trabajo personal y de no haberme tomado las instituciones psicológicas de manera tan dogmática, aún sabiendo que me queda mucho por hacer y que puedo aprender de las mencionadas instituciones, también espero que las mismas se actualicen y se desarrollen lejos de la frivolidad. (De hecho ya han sido una enorme fuente de involución durante más de la mitad de mi vida, por lo errático _y a veces hasta arbitrario_ en su práctica, aunque este episodio no le concierne a usted). 

Gracias por leerme. 

lunes, 7 de diciembre de 2020

Paralelismo y secante

En parte es plan y en parte improviso, y es que no es fácil ordenar imprevistos.
¿Por qué juzgar si soy poco convencional?
¿Qué pasa si no quiero repetir lo mismo? 
¿Acaso juzgo yo al tradicional? ¿Por qué desistir de aspiraciones, si no quiero repetir generaciones?
¿Por qué va a ser mejor hacer una y otra vez lo mismo? No es igual "secante" a paralelismo.

miércoles, 2 de diciembre de 2020

martes, 1 de diciembre de 2020

Caldea

Ardí en fuego sin salir de casa. 
Voló hasta mi oído el Sáhara y de tiempo lo aturdió. 

Ni aire, ni agua:
Grano de arena, gota de tiempo, celda de brasa.

lunes, 9 de noviembre de 2020

Códice


Si cuando estaba no importó mi historia,

que no se invente ahora.

Gracias.


A-WAY

sábado, 26 de septiembre de 2020

Matemática sutil


Sigo atesorando la fe en nosotros como promesa implícita en silencio.

Si es tan improbable como existosa la salud; y la sonrisa, imprimen el éxito de la vida (en vida). 

Hay otra matemática más fuerte bajo ésta a tus ojos.


sábado, 19 de septiembre de 2020

He-art

Si apenas puedo darte una alegría,
Si puedes, solo, robar una sonrisa, 
Que no nos quede sin dar: <<he-art>>



viernes, 28 de agosto de 2020

domingo, 23 de agosto de 2020

Murmullo

Nos permitimos abrirnos como una flor hacia la luz ;


¡Ya sobra otoño para melancolía!

Algunas respuestas vienen del Sol, 
Algunas de la ría;
Otras de las noches en vela entrando entre el pasado y lo que vendría.

lunes, 1 de junio de 2020

Sueño profundo

Quisiera tener en mi cartera, 
Un botón sin dolor para morir cuando quiera,
Quisiera sin dar ese fin de punto
Para que, a poder ser más juntos,
Tengamos el milagro en la mano,
Y ya en la cartera otros asuntos.

domingo, 31 de mayo de 2020

Pregunto... haría


Pregunto
si entender demasiado,
o demasiado tarde,
sería entender.

viernes, 29 de mayo de 2020

Tiempo a perder

Dijiste que debía echarle fuerza y ganas a la vida, cuando la fuerza se me iba en buscar las ganas de vivir.

martes, 19 de mayo de 2020

¿Dónde empieza el agua? / ¿Onde inicia a auga?


... 
[esp]

Recuerdo hablar de lluvia y de los ríos,
de las nubes y de alguna que otra oleada:
¿Dónde empieza el agua?

Todavía me lo pregunto cuando te lloro alguna lágrima,
o cuando río a carcajadas
hasta que secan mi garganta:
¿dónde empieza el agua?

Lo pregunto por las noches
Y lo pregunto una vez más por las mañanas.

Llueve, nieve y nada:
Y ¿dónde?, ¿dónde empieza el agua?

...


[gal]

Lembro falar da chuvia e dos ríos,
das nubes e dalguna que outra marexada:
¿Onde inicia a augua?

Aínda o pregunto cando che choro algunha bágoa,
ou cando río a gargalladas
ata secar miña garganta:
¿Onde inicia a auga?

Pregunto polas noites
E pregunto unha vez máis de madrugada.

Chuvia, neve e nada:
E ¿onde?, ¿onde inicia a auga?

...]

miércoles, 22 de abril de 2020

Inocencia comprometida





Tantas veces he escuchado:
<<si te afecta, es que no has madurado>>
¿hasta que punto? 

martes, 7 de abril de 2020

Psicose

A ignorancia é unha maldición cando se trata de xuizo de valor derivado en puro delirio, en cambio ignora(lo) é (ou sería) una gran bendición en moitos casos.

Cando os intereses maioritarios cren residir na mentira, é momento de requerir maior coherencia.

Ás veces preferimos excusarnos en cómodas explicacións antes de empregar a lóxica ou empatía.

Certo é que existe a liberdade, pero máis certo é que a mesma ten límites contextuais. 

sábado, 4 de abril de 2020

The big blind

¿Por qué ese permiso implícito del problemático a serlo y de condenar duramente el error del correcto? 

jueves, 2 de abril de 2020

Recuerdo



Me gusta esa sonrisa de inicio en corazón e hilo sujeto al rostro,
como mano entre boca y ojos.
Anque recuerde, siempre el recuerdo es poco. 

jueves, 26 de marzo de 2020

Quizás mañana

Quizás después de esto recordemos
como hay palabras que sanan,
caricias que alivian y actos que faltan.

Quizás después de extrañar nos conozcamos,
Puede que no me recuerdes como soy ahora,
y seguro, el abuelo tendrá más canas.

De momento no dejemos de entrar en nosotros mismos
y salir a encontrarnos en la ventana.

Si cuadra mañana veremos un mundo nuevo
quizás por aplaudir con más ganas.

domingo, 22 de marzo de 2020

Springtime (Better efforts II)

But you know what I do
It's just thinking about you
Will we take this time to bring salvation back?

What we've learn
in how we yearn
All the freedom that we use to have before
Even though we had times of lonnelyness,
there were paths;
we have had some sings from all skies above.

Could I have this time to thank you?
Could we start the time to fight away the war?
Someone gave me great support
After days I've never thought
I could have a hand before.

And last night I was sure
That some hurting heart was crying out for help.
Maybe I won't have a lot to share
But this something could be help to someone else.

Look how springtime takes it's place
After many painful days
Look how much we can learn from someone else.

lunes, 16 de marzo de 2020

Better efforts

And I know that some problems come from my mistakes;
And you know that I'm all alone to walk this race.

You could say, what you've done
to became so all alone?

And I say: don't you know I put my soul?, even if I fall, even when I'm wrong.

You can teach me if you care
And I'm begging that you dare
Just tell me, I'll be brave
but please don't say I came from hell
Don't you know I do my best?
Even when I'm wrong
even if you face this life ahead,
And even if I don't.

It's because my brave suport
went to sail on what I was
became stronger all night long
Just to face better efforts.

jueves, 12 de marzo de 2020

Desagradecida




Curioso que te moleste tanto mi dolor y tan poco lastimarme, pero

en una cosa estamos de acuerdo: no agradezco demasiado.

viernes, 14 de febrero de 2020

Amen

Feliz día del amor (en cualquiera de sus formas). Para esto nunca habrá suficientes palabras. Amemos. Amen.

miércoles, 22 de enero de 2020

Insomnie ("Insomnia" mon manière)

Un momento de desvelo sugirió que hiciese una adaptación (con mi escaso nivel de francés) de la canción Insomnia, interpretada por TJ Jackson.

Mon ange de miel
Tu me faites heureux;
Je n'arrète pas de sourire.
.
Tout atour sait
comme je t'aime tojours,
Mon pièce du ciel,
Si vrai, il s'agit dun bon rêve.
.
* Insomnie, nos devenir;
Insomnie, Je veux pas dormir.
Finit le jour, il reste l'amour
La vie ou le rêve, c'est à cause de vous,
insomnie*
.
Tendre tempête, temblement de terre,
comme cela ce nuit entière.
Entant que Je suis si pret de vous,
Coeur et coeur,
Mon âme, J'en tombe en amour.
.
* (...) *
.
Chaque nuit d'amour,
C'est courte,
Tu me manques tojours...
... J'en tombe,
J'en tombe amoreux.
.
Je m'en sens si plain de joie,
tout c'est pour toi,
Mon douce ange;
Tu, ma vie; tu mon rêve...
.
* (...) *
.



Con esto y que no podía dormir ni bailar, recordé un breve texto que escribí en esta lengua (francés) hace tiempo, cuyo título era Nième insomnie.

viernes, 17 de enero de 2020

Esfinge

Esfinge, te miré a los enigmáticos ojos y ni se me ocurrió bordearte;
Me pregunto si elegir con apaleado criterio es tomar decisiones.

Sugieres que mire a la otra orilla de la vía, pero allá hay un muro; del otro lado estás tú preguntando y yo esperando a tener paso.

Con la piedra en el zapato vuelvo al centro, pues no ha habido suerte, y si pido salida me preguntas por qué no he salido todavía o comentas que ha subido el precio de la uva.

¿Qué hago? ¿me quedo mirándote a los ojos o paso alrededor cuestionando tu soberana decisión de permanecer cerrada? No, por el lado del muro tampoco ha habido suerte; sigue en piedra y en su lugar de siempre.

¿Echaré una cabezada? La última vez me acosté a soñar sobre la vía libre; luego, al rugir, del tren me hizo saltar del sitio y cuestionar a cada lado la calzada.