martes, 25 de diciembre de 2018

Keep calm and... (bueno, mantener la calma ya es bastante)


No hay nada que tenga claro, excepto el resumen de mis memorias, que sería:
<<¿Y qué pinto en todo esto?>>

martes, 18 de diciembre de 2018

Es y será Grace

Que me esperen un momento las prisas. Si hace falta, saldré menos arreglada por fuera. No importa.
Todavía a día de hoy los miedos hacen pensar que el feminismo desprestigia a los varones; nada más lejos de la realidad.
Ésto ya es personal; quizás no tan objetivo, pero de corazón creo que nuestra verdadera naturaleza es mucho más brillante que todo esto. Quizás se quede por debajo de las sombras de alguna forma aprendida, de algún patrón ortopédico.

¿Saben? Poco a poco, aceptando, perdonando, venciendo... comienzas hablar con otras mujeres y descubres que aquello de lo que te avergüenzas, de varias veces, de distintos ámbitos, de la confianza dudosa, de la libertad o de la infancia perturbada, al final, no sé de mujer alguna que no hubiera sufrido por la misma lacra.

En el fondo tengo fe. Las creencias acerca de quienes somos determinan conductas y estas redefinen la propia vida.¿Saben? a veces quieres morir, sin embargo jamás se podrá odiar a la vida.

domingo, 16 de diciembre de 2018

Gauss

Gauss
¡Cuán chocante operar en roles! Yo-cotidiana de humor; yo-disociada, distraída; yo-mezclas de final por ínsula o de muerte nutrícola.

Vuelvo a creer que no era fantasía pueril el leer lo sutil. Y tú ¿qué dirías?; ¿y si de tu propio eco decides silencio de pecho? ¿y si la boa fagocitante se hubiera tragado un dromedario en vez de a un elefante?

jueves, 6 de diciembre de 2018

Cefalópodo

Muchos minutos y pocos centímetros; será por eso que no (a)parece el lugar.
¿Cómo estirar los tentáculos en esta urna?

De todas formas, si lees entre líneas, todo esta bien

[Sé que sabré, porque sabía]

martes, 4 de diciembre de 2018

Bo Nadal


Neste último mes, comparto a tarxeta de Nadal que deseñei hai uns anos, inspirándome na obra de Eugenio Granell. Pouco a pouco irei recuperando tamén textos que escribín por esa época, e tamén anteriores (que o publique ou non, xa é outra historia).

Igual é un pouco cedo para dicir isto, pero: Bo Nadal.

viernes, 30 de noviembre de 2018

Mujer-espejo

Voy a escribir desordenado. Recuerdo a aquella mujer-espejo. No se ha ido. No la veo.

Recuerdo, me dijo, hiciera un camino por vez, pero entre nubes no la distingo y me equivoco por la tangente ¡qué vergüenza! Otra vez. Horas y más horas a ello; a nada ¿Por qué me empeño en lastimarme? Mujer-espejo, te perdí porque alguna de las dos no ha querido verse. Mujer-espejo, yo sé que estás en alguna parte siguiendo tu legado; mujer-espejo ¿me escuchas? yo sé que me oyes.

Dedico el siguiente patético paso al porvenir de cosecha nueva, tras mi disfraz de arlequín con cabeza de cascabeles absurdos, hasta un próximo mejor recuerdo.

lunes, 12 de noviembre de 2018

Piña - "Outsane"

¿Cuándo* vamos a entender que el mundo no se mueve por encajar perfectamente?





(*) si siempre es ahora

viernes, 9 de noviembre de 2018

Lost and found

Let her lost in the madness of the world;
when lazy souls are almost dying between words.

It was summer turned autumn, and if the autumn comes in gray,
she'll find a blessing on the balk she overcame.

Let her be another step for solid grounds
for making role of who she is, not who she was;

Let her lost in the madness of the world;
when souls are dying between words.

only and lonely... walks alone the greatest show she ever made
only and lonely... a complex mix for all the seas she overflies
only and lonely... enjoying being great discreet singularity;
only and lonely... the grat feeling of having own self-clarity.

domingo, 21 de octubre de 2018

"Ready made"

No sé hasta qué punto podemos ser hipócritas creyendo que las plantaciones de cáñamo para obtener materias primas más sostenibles están prohibidas por cuestiones de salud, mientras el consumo desmesurado de alcohol está cada vez más normalizado entre personas de menos edad como parte de una rutina semanal, pero <<¡bah! no es para tanto>> ( ...€ ).

Del mismo modo, nos espantamos ante una persona de ideación autolítica volcando sobre ella todos nuestros estigmas durante la penúltima calada de nuestro cigarro número 13 (entiéndase "groso modo" y en contexto).

No estoy defendiendo daños alternativos; cuestiono un supuesto sentido de la crítica que se rige estrictamente por la convención, sin más valores que la aceptación o no aceptación social, como si se tratara de un parámetro de suficiente validez.

lunes, 15 de octubre de 2018

Gorjeo

Exhibimos, exigimos, exponemos y... ¿quiénes estamos siendo?

domingo, 7 de octubre de 2018

"Flash-foward"

Cuando consigo la paz. Cuando te has quedado en una anécdota, vuelves; vuelves para poder ignorarme a gusto.

Respondo a tu regreso y finges que no existo y que no has hecho de todo por apartarme de lo que yo más  quise, para saciarte a ratos del vacío de ti mismo.

Ahora dices que te persigo, que vengo a molestarte ¿por qué has vuelto fingiendo que te importo? ¿por qué has vuelto a congelarme con tu hombro y con tus miedos en mi? ¿por qué pides clemencia y hablas de peligros que no son ciertos? Usurpas mis pensamientos y me asustas, no sea que deje de prenderme a tu cruceta y jamás me perdone a mi misma.

Tantas veces la misma historia con igual o distinto actor. Parece no haber cambiado, pero ahora tiene nombre. La canción que viene de algún lado suena un poco más clara y tu ruído cada vez es más lejano.


martes, 18 de septiembre de 2018

Pasos cruzados

Sencillo-complicado:
Intuyes que ocurre algo, que hay algo que no encaja y no siempre es el momento de salir de dudas. Primero prefieres "juntarte contigo mismo/misma" para luego dejar las ideas en el lugar que corresponde, sin hacer algo más elegante, tampoco más honesto. Aunque complicado, aparentemente simple. Verdaderamente sencillo. Todavía abstracto.
Cuando algo llega muy tarde es como si llegara demasiado pronto.
Próximo paso:
Sé que no hay buenos ni malos; ni víctimas, ni villanos, pero sé que hay tiempo de vida, al menos mientras hay vida hay tiempo y no se trata de esperar el turno; de abrir caminos cargando cadenas: Sé que no es la mejor manera ni la condeno. Espero bendecirla con mi próximo paso, deseando que sea más acertado y de mejor puesta en escena.
Habrá personas que te den señales; la salvadora y el salvador están dentro de ti y en la alquimia con la que tocas las circunstancias.

sábado, 15 de septiembre de 2018

Mejor elección - Río

Cuando recuerdo a medias
pienso: <<¡Qué tragedia!>>
Cuando recuerdo el martirio
pienso: <<¡Menudo alivio!>>

Sencillamente, no me cabía en la cabeza
pensando en lo que no me has dicho.

Ahora pensarlo me da pereza;
Ahora solo fluyo y solo río.

viernes, 7 de septiembre de 2018

Círculo de cintas (y de nudos)

Si en verdad vieras mis horas;
si de verdad contemplaras mi día a día
y lo vieras por dentro, tal vez entenderías...
Comprenderías mi ausencia;
entenderías que detrás del "buenos días" con sonrisa hay más que rosas mis excentricidades serían cortas.

Podrías ver el vagar inmenso en la catarsis; en el sueño sin sueño.
En la vuelta al comienzo.
El saber afrontar un duelo;
el querer trocar el "ya no puedo" en "sí quiero" y volver a empezar de nuevo.

domingo, 2 de septiembre de 2018

Reset

A quién asocia una opinión a X partido político: cuando comento sobre un tema, hablo sobre el mismo de manera independiente.

Para quién señala que el desacuerdo deben ser ganas de castigar: en realidad son ganas de motivar una educación social más rica. Cuando comento lo incoherente de la "justicia", me refiero al sometimiento y/o coacción hacia víctimas por falta de apoyo y/o alternativas.

lunes, 27 de agosto de 2018

To be continued

People wants to know what we're thinking, but they want us to shut up.

[to be continued]

viernes, 27 de julio de 2018

Orilla de sucesos

Es fabuloso que la lucha de otras personas nos sirva de inspiración y apoyo, sinembargo tenemos tanta facilidad para cruzar la línea y echarlo a perder parasitando de aquéllos que se están levantando del suelo que nos echamos a perder en plural.
Is it your story on your history?



jueves, 14 de junio de 2018

Cadencia sin progresión

Ahora que podríamos estar más conectados nos reducimos a papel moneda, vanidad y sexo malentendido. CAGED. 

lunes, 11 de junio de 2018

Sombra(s)

[ga] As sombras non son máis ca ilusións creadas por muros.
Las sombras no son más que ilusiones creadas por muros. [es]
[fr] Les ombres ne sont que des illusions crééés par des murs.
Shadows are nothing but shadows created by walls. [en]

domingo, 10 de junio de 2018

Gatos de Sol y Luna



Ahí está el piano vecino. Me recuerda a mis viejas ganas. No sé si ya me importa, pero me gusta.

Me gusta su compañía sin que lo sepa; no sabe ni que existo cuando sale a la ventana y mira el mismo patio, pero la misma niebla y los mismos gatos nos hacen uno en varios, como si entre los grises y los ocres en los días y en las noches  contáramos en crías de Sol y Luna.

(Desaparecen los cuentos, hoy, que paz y soledad se consuman en gametos.)


viernes, 8 de junio de 2018

Faked dreams

Among all pretending cares
 you're the sweerest one for me.

Now I'll be breaking down the walls and fade away my tears,
  (I) don't care about  fake roles
or fading away dreams.

Now I'll be on my own
I mean, now plain conciously 
Come back when you care
for what I think or feel.

Slowly entering, stealthily leaving;
the smoothest among thiefs;
then forgotten, not forgiven,
 nothing was left there to heal.


lunes, 4 de junio de 2018

Muda y sola

Me enredé entre los dientes de engranajes aceitosos,
por palabras no inventadas que intentaba pronunciar.
Tan muda y sola.

Oigo gritos de las hadas
en silencios medio sordos;
y embrujadas con alarmas
son sirenas de vanguardia.

Entre tierras, entre mares;
sin lugar donde morar...
Atrapada por las olas
de la Atlántida marchita,
olvidada en su final...
tan muda y sola.

De sedienta ciega y muda,
quise ver una señal,
fui nadando entre las olas;
fui ahogándome en la sal,
tan muda... y sola.

Era grande de pequeña
confiada en el conjuro
que hoy olvido pronunciar,
por muda y sola.

Si me quedo dónde estaba,
sin principio ni final;
Sin navío, sin estrellas
y sin mapas, y sin huellas
y dejándome arrastrar
Soy muda, y sola.

viernes, 1 de junio de 2018

Nième insomnie

J'aurais voulu être moi même
et dans le temps j'en ai cherchée
mais sans succes
je m'ai trouvée dejà changée

domingo, 27 de mayo de 2018

Si te callas


El temor gritó ¡finge que puedes estar de mi lado todo el tiempo y no habrá probema! (Y no hay vida).


El amor contestó un día: seguiré siendo yo y habrá soluciones, y si te enfadas, como menos por menos es más, más habrá de mi. Recuérdame (y habrá vida).

♡ para estar adecuadamente dispuestx, conviene estar acertadamente indispuestx 

jueves, 24 de mayo de 2018

Mundo virtual

Texto de ayer, a raíz de un debate acerca de la transformación hacia lo digital desde un punto de vista asociado al comportamiento compulsivo y/o irresponsable (y yo no podría tirar la primera piedra).


*Un reflejo de lo que somos: entretenidos intentando aceptarnos a nosotros mismos a través de espectativas ajenas (creando necesidades que nos hacen dependientes); ruído a corto plazo. Como no valoramos desde la individualidad, seguimos la inercia; al seguir la inercia dejamos de innovar y continuamos entreteniendo la insatisfacción a través de los estímulos de los que somos dependientes.

¿No sería más enriquecedora una adaptación al entorno desde una actitud genuina y cooperativa? No se trataría de seguir o evitar sistemáticamente las corrientes colectivas, sino de darles un trato más natural, en el que podamos enriquecer al colectivo y enriquecernos colectivamente.*

I'll be there... if you really care, with no wildcards; just cards to play

sábado, 19 de mayo de 2018

Integración de realidades

Síntoo se desta vez non teño xuício ao respecto, pero non me interesa falar sobre a decisión dun personaxe en particular sobre a súa vida privada, nin sobre partido de cor algunha; o que me preocupa é o empeño en cinguirse en exclusiva a unha agrupación ou bandera, en lugar de revisar os valores que nos fan chegar ata onde estamos; poder falar sen medo, nin da censura ou das discrepancias, porque as mentiras tratadas coma o que son, caducan.

Sei que pode soar de excesivo ensoño, pero creo que nesta imperfección na que vivimos, debe existir unha vía tácita que harmonice as nosas diferentes realidades.

martes, 15 de mayo de 2018

Océano

Independientemente do credo, a política ou das tribulacións diarias, no fondo de nós reside unha realidade máis pura que podería aflorar se nos unimos por un fin, que é o camiño mesmo...
... así desenterrar e recoñecernos nos valores que, feitos temores a un lado, todxs devecemos por experimentar; o resultado podería ser un inevitable beneficio.


jueves, 10 de mayo de 2018

Tú-mi nombre

La verdad es innegable y ya no se puede ocultar a ojos de quien quiera verla.

El poder más grande no está tras una insignia. No voy a decirte quién eres,  pero muéstrame quien soy en la parte de mi que se oculta tras tu nombre.

miércoles, 9 de mayo de 2018

Radiación proactiva

Los noticieros se están volviendo más evidentes y oscuros; podría ser otro motivo para recordar que de ojos para adentro todavía queda cierta "radiación proactiva" por descubrir.

viernes, 27 de abril de 2018

No queda hacia dónde barrer

Víctimas como causa
Corruptos como héroes
Marionetas como intelectuales
Voces como problema

martes, 24 de abril de 2018

domingo, 15 de abril de 2018

Increíble rareza


¿Cómo te sentirías si estuvieras obligado a seguir un proceso innecesariamente largo para poder dar la solución que ya tienes en mente desde hace un buen rato?

¿Qué te parece si te obligan a emplear pasos intermedios "para completar" en un asunto que se resuelve en pocas líneas?


¿Cómo te sentirías si quisieras hacer algo nuevo pero no puedes porque tienes que explicar una y otra vez los mismos conceptos?


¿Qué tiene de fácil comprender a los demás pero los demás rara vez (o nunca) te entienden?

¿Qué gracia tiene el chiste sobre una personalidad poco común o "demasiado sensible"?

¿Dónde está el sentido de decir "el problema debes ser tú, que no hay quién te entienda" (si el problema es precisamente la falta de comprensión)?

¿Qué tiene de privilegio comprender sin poder emprender?

¿Por qué se rechaza automáticamente lo diferente? ¿Por qué asusta tanto?

¿Por qué sorprende que quién sea implacable ante situaciones novedosas puede ahogarse en el día a día?

¿Por qué confundimos capacidad de integración con integridad?¿Por qué "mitigar" en vez de paliar?

Será que donde nace el Sol es donde antes muere (y se pierde en otro ciclo)  y al este de la campana hace más frío.

viernes, 13 de abril de 2018

"Porque sí"

Me pregunto para cuándo protocolos que motiven procesos en vez de procesos interrumpidos por puro protocolo.

lunes, 9 de abril de 2018

Educación & humanidad

El enorme fallo del sistema educativo es el hecho de construirlo sobre los valores equivocados; se ocupa más de cumplir cifras asépticas que de cubrir las necesidades de desarrollo intelectual y mucho menos de valores humanos, porque aún hablando de ellos son tratados desde la mayor de las frivolidades, especialmente cuando surgen problemas de acoso escolar, que por desgracia es un tema muy de moda. Preferimos mirar para otro lado y cumplir con la inercia que no sabe de educación ni de personas ¡Qué ironía!

Parece que miremos hacia dónde miremos nos encontramos con nosotros mismos inevitablemente. Ya sabemos de Dorian Gray cuando quiso negar su retrato.

sábado, 31 de marzo de 2018

Reparto natural

Aparentemente retrocedemos; sin embargo ya sabemos un poco más, como para deshacernos de estas cargas tan pesadas.

miércoles, 28 de marzo de 2018

Estar o no estar

Siempre se me pelean dos pensamientos: el no querer "perder el tiempo" ordenando caracteres y el irremediable método para que no se convierta en obsesión, que es hacerlo.

Puzzle (ordenando caracteres)

    Hojas llenas de tinta, roles burocráticos ¿dónde está la vida? un número de seguridad, un diploma de proyectos caducos y un visado hacia algún sitio que juzgas mejor sin poder dejarte atrás, sin saber de tus hermanos.

    ¡Qué bien suena agarrarse a textos largos firmados por "gente importante" en promesas de protección con palabras que ni ellos entienden y nosotros discutimos (y no estarían mal si tuvieran algún sentido)! Así hasta el día en que prescindamos de definir tanto pedazo aislado habiendo comprendido cada variable, cada nexo en la experiencia del todo.

miércoles, 21 de marzo de 2018

Cero vibrante



No sé si criogenizarme o armar la máquina del tiempo, porque ser asceta ya no es lo que era; hace falta un cambio de conciencia y no veo el lugar de mi papeleta y no aguanto el revés de otra tormenta.

No sé si congelarme yo o templar lo que rodea. No hay más viejo que el que atrás se queda; ya no hay más metro en madre tierra, que recoge pensamientos de belleza, luego en flores y en vuelos alimenta si tan solo hubiéramos de verla: maravilla en consecuencia volverían a brillar mirada con las ganas del primer en el planeta.

Sacar...

Mejor basura y lustre que basura "ilustre".

viernes, 16 de marzo de 2018

El debate de la libertad (siempre en el candelero)

Sí, también defiendo la libertad de expresión, pero respecto a los reiterados debates que resurgen según las noticias del momento, cabe replantearse los motivos, el trasfondo, los argumentos que estamos exponiendo desde cualquiera de las posiciones; esto es gran parte del problema.
Ahora no me estoy remitiendo a hechos concretos, sino a la misma disputa cuya justificación llega a ser confusa o incoherente; sí pienso que es un poco relativo, pero no del todo subjetivo.
Para empezar, un error habitual es defender "libertad" con mirada despreciativa o altanera hacia lo diferente, y pienso que esto es despojar al concepto que defendemos de su significado más genuino.
Partiendo de la aceptación, entonces sí, sí se puede defender, desde la elección (o no) de un@ mism@ de ser de una manera u otra comprendiendo que no es la única, ni tiene por qué ser así, y que la misma diferencia define la decisión de posicionamiento individual, es decir, la libertad del individuo. Es aquí donde se ve realizada cada una de las partes y no en el acto déspota e inquisitivo de eliminar a los demás del plano.
Además conviene discernir la idea trascendental del error.

jueves, 15 de marzo de 2018

El lugar de la mancha

En un lugar con la mancha de indiferencia o "no quiero acordarme"...
... frustrarse es señal de que sigues viv@.

Hawking

R. I. P. brain and soul; T. O. E. will go on 🔭

miércoles, 31 de enero de 2018

Buffet de supervivencia

Si va a nacer usted librepensador(a), más le vale que no crezca en este lugar. Aquí rara vez dejamos de someternos a la mediocridad de no ser más que bichos raros ocasionalmente parasitados/as y demasiadas veces resignados a una supervivencia de escaso desarrollo en un ecléctico buffet de resistencia personal.


viernes, 12 de enero de 2018

Tu querida libreta

   Esperabas con ansias esa soledad para refugiarte en ella, la que aún duele a ratos. Pensabas que podrías ser libre con el tiempo.

    Has conseguido eludir explicaciones y has conseguido sonreír casi todo el tiempo, sin embargo es inevitable la melancolía que trae el ruido de algunos silencios y lo incómodo de abrirse paso entre compasión y admiración si el paisaje es de un gris húmedo.

    Apartada en el espacio del dolor pasado, de cosificación y de violencia directa, aún se oyen incómodos gemidos y gatos iracundos filtrados entre grietas y persianas.

    Ya no sabes si estás orgullosa o decepcionada. Francamente, no lo sabes.

sábado, 6 de enero de 2018

Querida, los magos


Querida "nanofrida":

Escribimos de tu mano porque nunca nos hemos ido. Necesitamos que vuelvas a creer.

Fdo: reyes y reinas magos.

viernes, 5 de enero de 2018

Queridos magos

Queridos Reyes Magos:

    Como llegáis tarde, os pido que me importe menos. Otros años me equivoqué pidiendo tener los ojos bien abiertos y ni vosotros ni yo nos dimos cuenta de que sin una lengua no sirve de nada bueno.

    Queridos Reyes Magos, porfavor, no traigáis camellos ni tapeis su lodo con incienso o mirra y menos aún con oro.

    Queridos reyes magos, pensándolo bien, mejor quedaos aquí un rato y escribimos con todos juntos  con orden y escribimos poco a poco.

lunes, 1 de enero de 2018

Rebeldía espiritual


(Este texto foi escrito para un vello proxecto. O único elemento que non formaba parte da miña creación era unha fotografía que non se atopa aquí presente)


  De ser Santiago, de Compostela non me movo, e hai tempo que viaxo máis aló do Obradoiro. Como era? xa me esqueceu; como será agora?

    Figuradas, fago imaxes do novo mundo, pola xente que entra e sae do meu plano, en escena.


    Aprendín, sen darme conta, linguas de todo o mundo, e culturas pola lectura nas xentes que me visitan, apenas sen mirar para min, e non lles podo falar. Eu son o ídolo e o damnificado.

    ¡Quen me dera non ser mostra de circo, e divertirme coas xentes! Aquí imposto: Santiago, como me chaman; e non fago honra en significante da emoción, máis ben, frustrado me sinto; e eles... grazas a eles, peregrinos, vexo mundo entrando no meu teatro... teatro... eu creo neles, eles cren ¿en min?.


    Quixera ser eu quen os alentase, e, séndoo, non o son, senon na máscara de ferruxe. Eu en alma, sen soberbia. Ecos: <<... Hidacio... Orosio>>, treboada. Prego ao ceo, perdoe esta ira: <<o diaño é carroñeiro; eu, por ser, nin corpo son, ceo aberto a tempestades, pechado a "herexes", tal son eu: escravo>>.




Ás veces, con humores, alguén me nomea en gracia: <<Prisciliano>>.








[Incluír intro “informativos”, antes da interpretación (imaxe de  Santiago: actor 1, voz presidiaria le nun globo de pensamento,  que na segunda cartulina _primeira que se le, segunda que se ve por detrás_ ten treboada.... final anunciando temporal e anaco da canción “the prayer] – [teatralización co texto case igual, pero mínimamente adaptado. Lemos o pensamento que é “a nube” e á vez é o temporal que anuncia o ceo]

Constantemente: Ideas ambiguas.

Alusións: Apóstolo Santiago, Prisciliano.

Según-dos

 

    Me quedo en este planeta dulce fingiendo que no sé qué has vuelto porque ya otros lechos estaban fríos, diciendo que soy yo quien marca acentos con halagos bien sombríos "¡Cómo te echo de menos; ¡Tienes de mi corazón el reino!" .

    Dices que en el fondo nos queremos, que me admiras por ser yo pero soy yo que "por pensar freno"; sí, es verdad que resta afecto: ¿te quiero?: según tú es que si no muero.